1
Xemgîniya te, pala xwe da ahenga kevirên şeva min
Awazekê dêmên xwe li hev vegerandin
Bi ewra şînê re, peyv ji razên min, te diçinîn
Rengvedana asoyan,
li qeraxên serkeftinê di tenêtiyê de, ahengeke yekdeng bû.
Bedewiya destpêkên rêyan, di pirtûkên rojhilatê de,
li tenişta bêrîkirinê, lerzesîberên mindalekî pêçan,
ji awazekê agir deranîn.
2
Germahî,
hêmin e, xwîn kûrahiya min e.
Ji temîniya min, serma dizê.
Daristanên bêriya şevê,
li şewata gundê qurnefilan,
giyanê min hêra,
di bedena paytexta berbejna min de çilmisî.
Welatekî jixwekoçberbûyî, di bêdengiyê de.
Şevê zarok, nelorand.
Di rojê de, guleyek amade dibe.
Xelekên barûd,
bi ramîsanekê li xwe mukur tên,
pala xwe didin tariyê.
3
Cin Niviştên te ji insan re dixwînin.
Biyavên te, henasa evînên xwekuj in.
Sêdaredan, çavên min î belengaz himbêz dike.
Bê cih û war im, tu, nema tekane yî.
Bi pênûsa min, te sirûdên xwe pak kirin.
Rondikên min dîsan stirana kelehê avêtin ber hev.
Rojhilat im, tu, kevza kevnar î.
li xizêmên cejnan,
Malabada valahiyê me.
Qûnaxdûrê nifrînên
bêdeng im,
di tilismên spî de.
4
Di ciwaniya peyvê de, zindiyekî sernoq im.
Mirin bi mirinê şa dibe.
Sirra bayê sibehê radiwestê, şev rût e, bîranînan li xwe dicivîne.
Derze di laşê min de.
Cigerê zarokekî Amedê me, li ser bedena te,..
Zarokên te parçeyek ji xewa helbesta min in.
Bager e,
tiraf ji te dibarê,
hemî malbatên girnijînê fîxanên te bêhin dikin.
Amed:
- Zarokên te, li şopa muyên spî diçin,
gulwazên destên wan ber bi te ve tên.
Xewsên te dinalin.
Li germiyanên te, tirs bazara comerdiyê ye.
5
Şevê..
jinek û çemek vexwendin xewna min.
Giya sparte dengvedana bisk û keziyên te.
Nîşana windabûnê ye gewdê min,
li ezmanekî kor.
Himbêza koçberistanê
Şikestinên min dihijmêre.
6
Bêdengî xwe
li hev vedigerîne.
Bedena te, kulîlkan li ser
tariya bêdeng dihejîne.
Stirana min ewran dipije.
Rondik nema termê min ji min vedişêre.
Zembîlfiroş , toba xwe dubare dike.
Sotayî tu, peyva min î ji
destan difûriyayî.
di bêdengiyê de,
jibîrkirin serî
radike
Di windabûna kolanan de
tu xema nalînê yî.
Di xerîbiya pûtan de,
Amûd pêşengeha şewatê ye.
Sibeh têkilî şevê dibe
bi ba re di xew ve
diçe.
Helbesta
min xwêya
şîneşeva
lixwenemukurhatî
vedixwe.
7
Xêzereng, , digihin dergehê jibîrkirinê
Fener ji ezmanê te dibare, bi ser avê dikeve,
dişêle. Roniya te bayê kur diçirisîne.
Zimanê te dengê min dirûtiye,
kevirên min şîna te himbêz dikin.
Li xewistanan xeftanê te li şêtiya
xwe dialînim. Dem geşta xwe dike û
li ser mijgulên te bêhina xwe berdide.
li hicrikên te, mey henasa Xanî di eqîda
”Elem Tera” de…... hinayî çi xweş e
ev paytext, wêneyên te, zebeşên te,
mizgeftên te, keçên te, dengê te û
vedenga kurpîna dilê te.
8
Cana min bes e birîna min ji êrîşên demên têkel, xav in
Ne dost
Ne sotayî li ber dergehê xewna min diyar dibî
Ne şev
Ne bêdengiya çavên te, taya min direvîne.
Çawa dê peyvên te jibîr bikim..!?
Dilxweş e şev bê kezî û ebrûkevanên te ?
De çavên xwe bi êgir bişo cana min û
di şîna min de giya û baranê biçîne.
Waa dengê nedeng
Wa xewna nedeng
Wa dengê nexewn
Wa xewna nexewn
Di xwe de û ji bo xwe nemînin
Ji dûrahiyan, tem û moranên zer di xewnên piyalan de,
di nepeniyên şevan de razînin.
Şev, mîna min rewingî ye.
9
Kilîta sirûdên te,
kovanên min dimije
Rojhilat e li ser êgir.
Agir e rojhilat.
Tavsorkên xwe jî girêdide
Tingêniya tîpan winda ye
Ka zaroktiya te û min?!
Rojê barkir û venegeriya, xeydî
Di nav çogên min de qeşem bû roj
Tiblên min mendehoş in
Bi tinê fêrî nivîsîna êşê bûne
10
Ba.. ax ba dîsan nediyar e
Peyvên wan şahîk in yadgariyên kuştinê ne
Refên rondikan sernavê laşekî jibîrbûyî li çiya ne.
Kalo: - Dengê te nayê
Navên te diçinin ji kaxezên dilê min.
Derzên bedenê çîrokên te dibêjin kalê min.
Rêçên me ji xwe vediciniqînin
Ên ji dûr hatine, hatine seredana te, ji hicrikên Pîran
Rahêjin beratê, razên spêdê li bêdengiya me belav bikin.
Bêdengiyê li me qedexe bike kalo û niviştên xwe bi ser kubariya me de berde.
Sîbera ewrekî me, ji westana te pêdikevim, pirs hev nagirin, tawî û bawîbûna min derman bike, ji derveyî veşargeha vê axê.
Were careke din serî li van kolanan bide û selewatên xwe li ser perengan spî mîna rengên belengezan di çarçewa vî misîn î de geş bike.
Bi tiliyan te pêş hev dikin
muyên spî
li ser sûra te radixin,
çavên min ji te têr nabin
Ma te em naskirin?
Rojhilata jibîrkirî di xewna xwînê de me
Min bixwîne
Li ser min bigirî
Bila ên bi te re xwe ragir in
Deng di bêdengiyê de
Şev di rojê de
Welat di hizra me de
Rewşen di gumanê de
Bersiv di pirsê de
Winda ne
û tu şahidê axîna dengbêjan î
11
Seqem e
Bahoz me dibêje
Nivîsa xwe bi dêmên min binuxumîne
Bajar li êgir kom bûye, çîrokên dapîra te guhdar dikin
Mirina xwe ji wêraniyê werdigre bajar.
Di rêkên xwekujiyê de, tenê bîranîn e
Şêt e ev jiyan û gavên te « yek dido behwer sisê çeqla fisê mamo dîno şaşik şîno » dubare dikin û keleha te sinorên xezebê dixwîne.
Sûretê Qamişloka min ji xewê wê hişyar dike.
Bazbenda qamişloka min daleqîne sêlên me sincirîn
Dengê te tê. Çalên te kenarên xwe bi niçik kirin
Baskên me penaberan şîn hatin
Peyv e destpêk Dawî peyv e
Deng û vedeng e rojhilat
Merdog birînên
Tiyamat
dikewîne
Deng vebû,
elend
di gova mêrxasan de, şahî girêda Ceng har e
cenga gotinê ye . Bikene penaber im. Baranê dibarînin hêlên min. Ewran dinasin, hêlên min. Zemîn teng e lezê bike.
Bajarê tozê yî tu. Ba ye digerê. Firmêskên min ji
welatekî dûr û xerîb hatine,
konê xwe vedidin. Eşa
min jî koçer e.
Ma tu ji kolanên
bêdeng û windayî
hez dikî kalê min?!
Ji bo limêja xwe
Naqosê
Lêxe
Lê
x
e
12
Kalo:
- Cil û bergê spî tu li xwe dikî
berê te li kû ye?
Mirîdên te beden li xwe badane
Kolanên bajarê te, dûr, nêzîk, di êgir de dê pergî êk bibin.
Welatê min:
- Min banga kaniyên te di himbêza çiyê de teptipand.
Konê firmêskan ji me dûr e
Di coşa sirûdên te de, ahengek ji temê me.
Zemîn teng e… dengê te bi xewna bajêr hatiye xemilandin
Kolan giran in û avdar şehîdên xwe dihijmêre.
Di çirisîna mijê de,
Zembîlfiroşê te zembîlê xwe li Qamişloyê belavkirin..
Gulle di malzarokê de mirinê parpar dike.
Mijê, her dever parastiye.
Digot û dikuşt.
Bi kuştina Apê min re,
1992 Birînên Reş bi ser ûçkên bûkên me de berdan.
Ameda min.
Kaniyên te gazindên xwe ristin.
Li ber bejina bayê te, sîber û av raberî êk dibin.
Bajarê dûr û ên nêzîk dîlana êgir radikin.
Welatê min sergovend e.
Di himbêza giyayê hewşê de,
lavija Pîrê serî rakir û dest bi duayên êvara me kirin.
Li ser sînorên êşa te, tilîkên min axînan belav dikin.
Sêdaredana rehspiyê me,
asoyên hetîketiyan diyar dike û ji qêrîna me helbestê dirêse.
13
di xilmaşiya tîrêjên heyvê de,
bêdengî distirîne.
Tu xewnên min distirihê.
Peyv sîberan ken e…..
Mindal şivanê serpêhatiyên bavê xwe ye.
Dicle bûye cihê xeman.
Dengê lîlandina serê sibeha bêqudoş e.
Di dengê te de şikestim
Pêlên te destpêka seqandina qolinca payîza min e.
Dengê te rê ye.
Li veşargehên te, zivistan nîşan e.
Av dergehên xwe dadixe.
Bendewarê ba nemîne gewra min,
xwe nêzîk bike,
hevsarê bagera xwe berde.
Ev xak ya te ye,
ya te û
dil bedew e,
dil keşxe ye.
Werin,
ma dengê min nakin?!
Guman asoyên penaberan in.
Mey
Toz
Giya
Şevpest
Di esmanên rikberiyê de,
berê min î yekem bi ser hêla jandar de dibe,
barê çaran dildarî ye.
Li dema min ya li kenarê herifandinê biner e.
Agir bi min re beşdar e
Tu,
ew,
em,
ez bi min re hişyar in.
14
Êş ya te ye.
Bi avê dilîze, bide pey min.
Tembûr
di nav tiblên te de dinive.
Wateyan nema dinase gotin.
Dûrket roj,
li şihîna xwe dipirse.
Ewrekî aloz dakete ser belgên zer.
Derbas bike wî bayî,
wê biroxe li hêla min î çepê.
Tu di nav wî bayî de yî.
Tu bager î,
kurd ew bi siloganên xwe, rizgar kiribûn.
Berbangî,
ji vedenga govendgerekî dibarî.
yara min,
heyv î tu,
di neynika
min
aşiqî
de.
Hatiiiim;..
15
Ho helbestvano looooo
Dengedengên ..
Bê nav
Bê dîwar
Li şeqamên lerzê
Şêtiya te belav dikin
zûrezûra te ên ji rengên qozeqerê,
li xilwetgehên şêxên Extepiyan dikin qesîseyên feqeyan.
Ewr li ser milê min dinive.
Çavên xwe didim ser hev.
Bi gulekê di nav tirafa berfê de dihejim.
Şev dikûre,
ez..
li wateya mirinê dipirsim..
Ji min re hate gotin:
Mirin, mirin e
Mirin nemirin e
Nemirin mirin e
nemirin nemirina mirinê ye
Rê hen e.
Dem kovî ye.
Ez berahîka şevê vedimirim.
Tiliyên min xem in.
Ho helbestvanooo
Asoyên te rojeşev in,
refên valahiyê ne,
bi te re derbeder dibin.
Tenêtî hêz e.
Girî keleha xweşiya te ye.
- Helbestvan ji şikestinên xwe berbi xeyalên dûr ve diçe û dibêje:
Niha xatir ji we dixwazim,
ji we ên mijank û balindeyên min bi hôvîtî avêtin.
Kalo:
Demên te ên berbangiyane
Serma bo sermê,
rût
bêhin
dikin. |
